tekst | interpretacja |
---|---|
Tu w dolinach wstaje mgłą wilgotny dzień, e a Cicho potok gada, gwarzy pośród skał G C D7 G Tęczą kwiatów barwny połoniny łan, Cicho potok gada… Serenadą świerszczy, kaskadami gwiazd Cicho potok gada… |
Bieszczady to kraina geograficzna w Polsce cechująca się dziewiczą jeszcze naturą, ponoć trawa jest tam naprawdę zielona i ta zieleń różni się od spotykanej w innych częściach kraju. Ta piosenka turystyczna odzwierciedla piękno przyrody właśnie. W pierwszej strofie wychwalane są doliny, w których wstaje dzień, a szczyty górskie „płoną” blaskiem słońca – metafora. Trawa mokra od rosy wypatruje (personifikacja) dnia, pożąda ciepła słońca, bo na dole jest jej zimno. Refren to obraz potoku i świerków. Potok „gada” – personifikacja – pośród skał o deszczu. Najwyraźniej niedawno padało i woda w potoku podwyższyła się z tego powodu. Z kolei świerki wystają ponad zbocza gór i patrzą w horyzont przed siebie – personifikacja. Porównane są tutaj do ludzi pragnących podnieść wysoko głowy. W kolejnej strofie widzimy łany ukwieconych i zielonych połonin. Są to łąki położone powyżej pasma drzew na górskich pasmach. Rosną tam różne kwiaty, ale też jagody (o wielkości wiśni) i szybko można nimi zapełnić dowolne naczynie, tutaj dzban. Górale koszą te łąki i zapach skoszonej trawy, siana roznosi się po całych połoninach. Wypasają się na łąkach owieczki i słychać dzwoneczki zawieszone na ich szyjach. Gdy zapada zmrok, słychać „śpiewające” świerszcze, a stojący na połoninach turyści mają wrażenie, że są bliżej gwiazd. Spersonifikowana noc zakrywa płaszczem mroku cały świat. Księżyc rusza szlakiem gwiazd, wielkim wozem, na niebo i gasi „lampy” – słońce – dnia. Pozłocisty sierp to aluzja do wyglądu księżyca przypominającego rogal lub właśnie sierp. To także aluzja do pory roku, do lata, bo sierp kojarzy się właśnie z sierpniem, porą letnią. |
Tylko Bieszczady są zielone prawdziwą zielenią, która oddycha…
Do przemyślenia
Piosenka jest zbudowana z czterech strof, a jedna z nich spełnia rolę refrenu i powtarza się po każdej. Strofy są skonstruowane z czterech wersów napisanych 11-zgłoskowcem, a czterowersowy refren został napisany na przemian 11- i 12-zgłoskowcem. W wierszu są rymy męskie sąsiednie. Rymy męskie to takie, w których powtarzają się z reguły wyrazy jednosylabowe i jest to rzadkość, perełka. „Bieszczady” to piękna piosenka opiewająca uroki polskich gór, w które zawsze warto pojechać, zdobywać je i przywozić wspaniałe wspomnienia.